นักวิจัยยังได้ศึกษาความเชื่อมโยงระหว่างความเสียเปรียบทางเศรษฐกิจ

นักวิจัยยังได้ศึกษาความเชื่อมโยงระหว่างความเสียเปรียบทางเศรษฐกิจและสังคมในวัยเด็กกับการเสียชีวิตก่อนวัยอันควร พวกเขาพบว่าผู้ที่เสียเปรียบตั้งแต่แรกเกิด (นั่นคืองานของพ่อที่ถูกจัดประเภทว่าเป็นแรงงานไร้ฝีมือ) มีความเสี่ยงสูงต่อการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรมากกว่ากลุ่มทางเศรษฐกิจและสังคมอื่นๆ ถึง 1.9 เท่า การศึกษานี้ใช้ข้อมูลจากประชากร 9,310 คนที่เกิดในปี พ.ศ. 2501 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาพัฒนาการเด็กแห่งชาติ พ.ศ. 2501 ซึ่งเป็นการศึกษาตามกลุ่มการเกิดที่เป็นตัวแทนระดับประเทศ ดร. นีน่า โรเจอร์ส ผู้เขียนคนแรกซึ่งเป็นหัวหน้างานในขณะที่อยู่ที่ UCL และปัจจุบันอยู่ที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์กล่าวว่า งานของเราแสดงให้เห็นถึงผลที่ตามมาในระยะยาวของการล่วงละเมิดและการทอดทิ้งเด็กบางประเภท การค้นพบนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งเพราะ ความทุกข์ยากในวัยเด็กเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องแปลก ส่งผลกระทบต่อผู้คนนับล้านในสหราชอาณาจักร* นักวิจัยได้ตรวจสอบปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมและสุขภาพที่อาจอธิบายได้ว่าทำไมคนที่ถูกทารุณกรรมหรือถูกทอดทิ้งตอนเป็นเด็ก หรือคนที่เกิดมาพร้อมกับความด้อยโอกาสทางเศรษฐกิจ มีแนวโน้มที่จะเสียชีวิตในวัยกลางคน พวกเขาพบว่าการสูบบุหรี่มีความสำคัญอย่างยิ่งในการอธิบายถึงการเสียชีวิตของผู้ที่ถูกทำร้ายร่างกายหรือถูกทอดทิ้ง และในหมู่ผู้ด้อยโอกาสทางเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม ไม่มีปัจจัยใดที่มีการตรวจสอบ ซึ่งมีตั้งแต่สุขภาพจิต โรคอ้วน ไปจนถึงพฤติกรรมเสี่ยง เช่น การเสพยาอย่างผิดกฎหมายและการดื่มสุรา ปรากฏว่ามีความเป็นไปได้สูงที่จะเสียชีวิตก่อนวัยอันควรสำหรับผู้ที่เคยถูกล่วงละเมิดทางเพศตอนเป็นเด็ก ผู้เขียนอาวุโส Dr. Snehal Pinto Pereira (UCL Surgery & Interventional Science) กล่าวว่า การเลี้ยงเด็ก การศึกษานี้เป็นครั้งแรกที่จะคลี่คลายความสัมพันธ์อิสระระหว่างการทารุณกรรมเด็กประเภทต่างๆ และการเสียชีวิตในวัยผู้ใหญ่ ที่สำคัญมีการศึกษาน้อยมากที่พิจารณาผลกระทบระยะยาวของ ประสบปัญหาการถูกทอดทิ้งในวัยเด็ก ดังนั้น ฉันคิดว่าการค้นพบของเราพบว่าเด็กที่ถูกทอดทิ้งมีความเสี่ยงสูงกว่าที่จะเสียชีวิตก่อนวัยผู้ใหญ่ถึง 43% ซึ่งเน้นย้ำถึงองค์ประกอบที่สำคัญของการปฏิบัติมิชอบต่อเด็กซึ่งความรู้เรื่องผลลัพธ์ระยะยาวนั้นเบาบางเป็นพิเศษ ความชุกของความทุกข์ยากต่างๆ ในวัยเด็กในหมู่สมาชิกที่รวมอยู่ในการศึกษามีตั้งแต่ 1.6% (การล่วงละเมิดทางเพศ) ถึง 11% (การล่วงละเมิดทางจิตใจ) โดย 10% จัดอยู่ในกลุ่มผู้ด้อยโอกาสทางเศรษฐกิจและสังคมในวัยเด็ก